โ๏ธ๐๐ฒ ๐ฑ๐ฎ๐ด ๐ป๐ฎ ๐ฑ๐ฒ ๐๐ฎ๐ธ๐ฎ๐ป๐๐ถ๐ฒ…
Je kent het vast. Na een paar weken zon, rust en afstand voelt alles anders.
Je stapt de werkvloer op met een hoofd vol frisse ideeรซn en nieuwe energie. Je ziet dingen scherper, alsof er een filter van je blik is gehaald. Die inefficiรซnte vergadering? Dat proces dat steeds blijft haperen? Dit keer ga je het aanpakken.
De eerste dagen lukt dat ook. Je bent scherp, je spreekt dingen uit, je zet ideeรซn in gang. Collegaโs zien je enthousiasme en haken aan. Er ontstaat beweging.
Maar danโฆ
De waan van de dag sluipt binnen. Het enthousiasme zakt. Het is alsof je door een bril kijkt die niet meer helemaal scherp is. Je ziet nog net genoeg om door te gaan, maar niet helder genoeg om echt te veranderen.
Waarom gebeurt dat eigenlijk zo vaak? Misschien omdat verandering ongemak brengt. En ongemak… poetsen we liever weg. Zeker als de resultaten op papier nog prima zijn.
Het lastige is dat ongemak vaak onder de waterspiegel speelt. Je ziet het pas als je er bewust naar kijkt, of als het te laat is.
๐Een reorganisatie zou hierin het verschil kunnen maken. Niet als ingrijpend โalles-op-de-schop” project, maar als moment om bewust te kiezen: welke processen en structuren helpen ons echt vooruit, en welke houden ons juist vast in het oude?
Door rollen, verantwoordelijkheden en processen opnieuw in te richten, ontstaat ruimte voor nieuwe gewoontes. En die ruimte is nodig om de energie van na de vakantie om te zetten in blijvende verbetering.